Dissociative Disorder (DMDs) เป็นโรคทางจิตที่ซับซ้อน ซึ่งเกี่ยวข้องกับการที่ความคิด อารมณ์ ความจำ สภาพแวดล้อม และบุคลิกภาพขาดหายไป ความผิดปกติของการแตกแยกมักเกิดขึ้นจากความเครียดที่กระทบกระเทือนจิตใจและช่วยปกป้องความทรงจำทางอารมณ์ที่ยากลำบากไม่ให้ปรากฏให้เห็น นี่เป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งสำหรับผู้ถูกทารุณกรรมและอาจได้รับบาดเจ็บเป็นพิเศษเมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้นเป็นประจำ
แม้ว่าอาการของโรคแยกจากกันจะแตกต่างกันไป แต่ก็มีการระบุลักษณะทั่วไปหลายอย่าง ซึ่งรวมถึง การสูญเสียความจำ ความยากลำบากในการจดจำข้อมูลใหม่ การรับรู้เวลาเปลี่ยนแปลง การไม่สามารถระลึกถึงเหตุการณ์ในอดีต ความจำเสื่อม ความยากลำบากในการเพ่งสมาธิ การรับรู้ที่บิดเบี้ยว และการขาด การรับรู้ตนเอง ยังไม่ทราบสาเหตุของความผิดปกตินี้ อย่างไรก็ตาม มีหลายทฤษฎีที่ช่วยอธิบายสาเหตุของการเกิดโรคนี้
นักวิจัยหลายคนพยายามที่จะระบุสาเหตุของความผิดปกติของทิฟโดยศึกษากรณีต่างๆ และดูอาการ เป็นที่เชื่อกันว่าความเจ็บป่วยแบบแยกส่วนอาจเกี่ยวข้องกับความบอบช้ำทางจิตใจที่เด็กหรือผู้ใหญ่ต้องเผชิญเมื่อเวลาผ่านไป รวมถึงการล่วงละเมิดทางเพศ ทางร่างกาย ทางวาจา และทางอารมณ์ นักวิจัยบางคนแนะนำว่าประสบการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจอาจนำไปสู่ภาวะที่เรียกว่า Post-traumatic stress disorder หรือ PTSD นอกจาก PTSD แล้ว การแยกตัวออกจากกันยังเชื่อมโยงกับความผิดปกติทางอารมณ์ต่างๆ เช่น ภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวล
เด็กที่มีความผิดปกติของทิฟมักมีแนวโน้มที่จะ โรคซึมเศร้า มากกว่าเด็กคนอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม ในผู้ใหญ่ ปัจจัยทางอารมณ์หลายอย่างได้รับการระบุว่ามีส่วนทำให้เกิดความผิดปกติทางบุคลิกภาพแบบแยกตัวออกจากกัน นักวิจัยบางคนเชื่อว่าปัจจัยเหล่านี้อาจมีบทบาทในการพัฒนาความผิดปกติของการแยกตัว ทฤษฎีหนึ่งที่ชี้ให้เห็นว่าความผิดปกตินั้นเกี่ยวข้องกับความเครียดและการบาดเจ็บหลังเหตุการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจเรียกว่า "ทฤษฎีบาดแผล"
เด็กหลายคนประสบประสบการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจในวัยเด็ก และหลายๆ คนก็ผ่านเหตุการณ์เหล่านี้ไปตามปกติ คนอื่นจะมีอาการในชีวิตต่างกันเพราะประสบการณ์นี้ เด็กที่ถูกล่วงละเมิดทางเพศหรือถูกทอดทิ้งมักถูกวินิจฉัยว่ามีความผิดปกติทางบุคลิกภาพ ผู้ที่ถูกทารุณกรรมทางร่างกายอาจพบอาการที่ไม่เกี่ยวข้องในภายหลังในชีวิต อาการทางอารมณ์อาจเกิดขึ้นได้ อาการแยกจากกันมักปรากฏขึ้นหลังจากอายุสิบแปดปี ทั้งที่มันเคยเกิดขึ้นมาก่อน
อาการอื่นๆ ของโรคนี้ได้แก่ ความจำเสื่อม ความจำเสื่อม สมาธิลำบาก และปัญหาความสัมพันธ์ แม้ว่าสิ่งนี้ไม่เคยได้รับการพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์มาก่อน แต่มีข้อสงสัยว่าอาการบาดเจ็บที่ศีรษะอาจทำให้เกิดอาการที่ไม่เกี่ยวข้องได้ ดังนั้นหลายคนที่มีอาการบาดเจ็บที่ศีรษะจึงได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคนี้
บุคคลที่ทุกข์ทรมานจากโรคดิสโซซิเอทีฟไม่สามารถจำเหตุการณ์เฉพาะที่เคยเกิดขึ้นในอดีตของพวกเขา หรือบุคคลหรือสิ่งต่าง ๆ ที่อยู่ในเหตุการณ์เหล่านั้นได้ เนื่องจากผู้ประสบภัยอาจมีช่วงเวลาที่ยากลำบากในการจดจำแง่มุมเฉพาะของเหตุการณ์ บุคคลที่มีความผิดปกติในการแยกตัวออกจากกันอาจมีปัญหาในการจำรายละเอียดของเหตุการณ์ แม้ว่านี่อาจเป็นอาการของความเจ็บป่วยทางจิตอีกอย่างหนึ่ง แต่ก็อาจเป็นสัญญาณของความผิดปกติทางร่างกายอีกอย่างหนึ่งได้เช่นกัน
บุคคลที่มีความผิดปกติในการแยกตัวออกจากกันอาจจำวันสำคัญ สิ่งของ หรือเหตุการณ์สำคัญในชีวิตได้ยาก พวกเขาอาจมีปัญหาในการจดจำว่าพวกเขาอาศัยอยู่ที่ไหน ขับรถไปทำงานอย่างไร หรือเข้าเรียนที่โรงเรียนอะไร แม้ว่าจะไม่เคยได้รับการพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์มาก่อน แต่นักวิจัยบางคนรู้สึกว่าการขาดความคุ้นเคยกับสถานที่ที่คุ้นเคยหรือผู้คนอาจเป็นสัญญาณของความผิดปกติ
คนอื่นๆ ที่มีความผิดปกติในการแยกตัวออกจากกันก็อาจมีปัญหากับผู้คนเช่นกัน โดยเฉพาะคนแปลกหน้า เมื่อต้องเผชิญกับคนแปลกหน้าพวกเขาอาจรู้สึกกังวลและไม่สบายใจหรืออาจพบว่าตัวเองเป็นฝ่ายตั้งรับ อาการเหล่านี้หลายอย่างคล้ายกับอาการของ Post-Traumatic Stress Disorder (PTSD) อย่างไรก็ตาม พบว่าอาการที่พบในผู้ที่เป็นโรค Dissociative Disorder มีความคล้ายคลึงกับที่พบในผู้ที่เป็นโรค PTSD
เช่นเดียวกับความผิดปกติประเภทต่างๆ ทั้งหมด ไม่มีสาเหตุหรือวิธีรักษาโรคดิสโซซิเอทีฟที่เป็นที่รู้จัก อย่างไรก็ตาม มีการพัฒนาวิธีการรักษาที่สามารถช่วยให้บุคคลสามารถรับมือกับอาการเหล่านี้และมีชีวิตที่มีความสุขและมีประสิทธิผลมากขึ้น วิธีการรักษาที่พบบ่อยที่สุดในการรับมือกับความผิดปกติของ Dissociative ได้แก่ จิตบำบัดและจิตบำบัดบำบัด
หากคุณสงสัยว่าลูกของคุณอาจมีโรคดิสโซซิเอทีฟ คุณจำเป็นต้องขอความช่วยเหลือ แพทย์จะสามารถให้การรักษาที่เหมาะสมกับคุณเพื่อให้แน่ใจว่าคุณและบุตรหลานของคุณสามารถเข้ากันได้ ในหลายกรณี คุณจะพบว่าลูกของคุณจะเริ่มฟื้นตัวและกลับมามีความภาคภูมิใจในตนเองอีกครั้งเมื่อได้รับการปฏิบัติอย่างเหมาะสม